januari 28, 2016
Life is a playground
Woensdagochtend half zeven. Daar zit je dan in je camper. De zo diep gewenste leegte is aanwezig en voelbaar. Wat een confrontatie. Hoe ga ik om met deze nieuwe gewaarwording? Het mogen geven van zowel een run&yogales als 2 yogalessen maakte dat de woensdag voorheen mijn ‘lievelingsdag’ was. Nu mis ik alle fijne mensen die trouw iedere week kwamen om samen verdieping te vinden in beweging.
Twee dikke tranen
Maar geen nood! We hebben alle lieve kaarten die iedereen geschreven heeft, ook van familie en vrienden, meegenomen. Met Floyd op schoot, lees ik alle lieve woorden. Het raakt me dat mijn lessen op zoveel verschillende manieren waarde mochten hebben. Twee dikke tranen rollen spontaan een kaart op.
Een gelukkig mens heeft het kind in zich bewaard
Bij het lezen van de kaart van Olga, onze (schoon)zus, maken de tranen gewillig plaats voor een glimlach: ‘een gelukkig mens heeft het kind in zich bewaard’. Dat is nu precies de reden van onze reis. Jeroen en ik waren ‘het kind in ons’ kwijtgeraakt. Deze boodschap zegt mij: ‘ga naar buiten’. Daar begroet de zon ons direct met zijn meest stralende lach. Dit moment wil ik samen beleven. Lang leve facebook.
Speel een spel met ons!
Al mijmerend over vroegere tijden gaan we aan de wandel. De stenen langs de rivier roepen: ‘speel een spel met ons. Van steen naar steen, zonder de grond te raken’. Ja! Ik doe mee! Tot de reis langs ‘memory lane’ me weer naar dat kleine meisje terugbrengt. Dat meisje dat zo graag zingt. Op ’t toilet, met de deur op slot. Staand op de bril, kon ik mezelf zien in de spiegel. Met de haarlakbus als microfoon maakte ik er heuse ‘one-woman-shows’ van. Deze herinneringen laten me spontaan zingen.
Stembevrijding
Springlevend wordt mijn fantasie. Als ik nu eens een podium zoek. Daar! Een stukje hoger op de berg. Mijn publiek is het uitzicht. Een stok fungeert prima als microfoon. Muzikale begeleiding krijg ik van mijn telefoon. En zo ga ik even later helemaal op in de ‘bevrijding van mijn stem’. Heb ik deze workshop, die zo hoog op mijn verlanglijst staat, eigenlijk nog wel nodig? Mijn hele favoriete repertoire komt langs. Ik voel me weer die kleine meid van zes als ik na mijn optreden doorwandel.
Kwajongen
Tot aan een sinaasappelboomgaard. Daar komt de kwajongen in mij naar boven. Het is namelijk hoogste tijd om sinaasappels te oogsten. Niet overal gebeurd dat hier. Ook bij deze gaard niet. Klim ik over het hek om er een paar te plukken? Voordat ik het goed doordacht heb, zitten er al 6 verboden vruchten in mijn rugzak. Ik praat mijn actie recht met het idee er suikervrije jam van te maken. Opgelaten loop ik door naar het dorp voor een koffietje.
Life is just a playground
Daar kom ik langs de speelgoedzaak. In de etalage zie ik zowel het boek ‘Alice in Wonderland’ als een ‘sneeuwbol’. Isn’t life just a playground? Bij terugkomst vragen de buren geïnteresseerd wat ik vandaag gedaan heb. Oh gewoon… gewandeld, smile. En jullie?
Comment