januari 13, 2016
Trailrunning Pyreneeën
Jeroen heeft bij ons vertrek een campertourboek gekregen van zijn studieclub vrienden. Daar staat een route in die ons via de onderkant van de Pyreneeën richting Zaragoza brengt. We willen wel eens uitproberen of zo’n voorgekauwde route iets is voor ons. We zijn sceptisch. Op de één of andere manier voelt het vrijer om helemaal zelf je route te bepalen.
Voorgekauwde route
Na de middag sneeuwpret in Andorra start de route. We worden direct verrast door de adembenemende vergezichten en kronkelige, erg smalle weggetjes door roodkleurig gebergte. Onze eerste stop is in Sort. Alles ademt hier sportiviteit. We voelen ons direct thuis. Toch rijden we de volgende ochtend nog een stukje verder richting de bergen, naar La Guingueta d’Aneu. Onze wens op nog meer sneeuw wordt onderweg al vervuld. In een slakkentempo redden we het net zonder sneeuwkettingen.
Melige liedjes
De GR 11 loopt hier door het dorp, die willen we een stuk lopen. Maar gaan we die route nu vinden? De sneeuw maakt dat Floyd zijn staart laat zwaaien als een propeller. Zelfverzekerd stapt hij voor ons uit alsof hij de route ruikt. Ik ga overigens niets zeggen over hoe mooi het was. Beslis voor jezelf aan de hand van de foto’s op facebook. Het ‘Wonderland’ gevoel blijft bij ons beiden. Uit volle borst zingen we de hele middag allerlei melige liedjes, terwijl we bij iedere stap tot voorbij de enkels in de sneeuw zakken. We houden het vandaag op 15 kilometertjes.
Haastige spoed is zelden….
Het plan was om de volgende dag de GR 11 richting skidorp Espot te lopen. Maar oh, ze geven regen aan. Dan even kijken wat het weer gaat doen in Bonansa, de volgende plaats op onze route. Aha, zonneschijn! Razendsnel veranderd ons plan. Nog geen 5 minuten later rijden we. Goed voelt dat een uurtje later niet. We zijn allebei rozig, moe en erg hongerig van de intensieve sneeuwdag. Nu, in het donker, vervloeken we die kronkelijke bergweggetjes. Ons humeur slaat om. Hé shit, waarom zijn wij toch altijd van de snelle acties? Als we in Bonansa aankomen maak ik zwijgend nog wat te eten voor ons. Daarna kruipen we al even zwijgend in bed….
Van harte welkom!
De volgende ochtend heet een stralende zon ons van harte welkom in Bonansa. Direct klaart ons humeur ook weer op. Het plaatsje heeft 89 inwoners, één zeer modern ecohotel en meerdere wandelroutes die ook prachtig zijn om te trailen. We mogen genieten van veel vergezichten naar massa’s besneeuwde bergtoppen. Van prachtige dennenbossen en van weids uitgestrekte rotspartijen. Een zeer afwisselend en soms uitdagend terrein. Door gisteren start ik met erg zware benen. Mijn mannen lopen gelukkig voor op en trekken me mee. Na een uurtje kan ik weer zingen. Vandaag 18 kilometer met veel klimwerk.
Volle vaart vooruit
De volle vaart die we hebben, houden we er in. Na de pittige trail in Bonansa genieten we, in onze tuinstoelen, van de zon en een koffietje. Om daarna, dit keer bij daglicht, de werkelijk schitterende route te vervolgen naar Alquezar. Onze monden vallen open als we aankomen en de eerste blikken op deze Middeleeuwse stad werpen. We krijgen direct weer zin om onze trailschoenen aan te doen….
Perfecte dag!
De volgende ochtend gaat om 05.45 uur al de wekker. Na een dikke knuffel, sta ik op om buiten een uurtje yoga te doen naast de camper. Dit keer mag ik een roodgloeiende zon begroeten met een serie ‘zonnegroeten’. Wat voel ik me vrij! Na een flink havermout ontbijt rennen we om 08.00 uur het stadje uit en ‘Parque Natural de la Sierra y los Canone’ in. De pracht van deze Canyons is de overtreffende trap van alles wat we tot nu toe gezien hebben. Vandaag direct ook de pittigste trail van deze week met 28 km en 900 hoogtemeters. Op de indrukwekkendste plekken gunnen we onszelf wandel/rustmomenten om helemaal op te gaan in de omgeving. Bij terugkomst ga ik direct weer even naar m’n yogamat. De kilometertjes uit m’n benen strekken. Dit ritme is voor mij de perfecte invulling van een dag. Smile!
Guur Torla
Erg gretig worden we van al die prachtige trails én natuurparken. In het camperboek zeggen ze dat Parque Nacional de Ordesa bij Torla nog mooier is. Tja, hoe kunnen we dat dan overslaan? Toch maar weer drie uur rijden dan. Na een dik pak sneeuw, vervolgens zon en 16 graden, krijgen we nu regen en wind. Dat maakt de aankomst in Torla uiterst onvriendelijk en guur. Weer twijfelen we. Hadden we niet gewoon nog een keer de Canyons in moeten trekken? Na een hele nacht hoosweer, wordt het om acht uur ’s-ochtends droog. Hup trailschoenen weer aan….
Toeristisch
Bij de informatie geven ze aan dat we nog 9 kilometer van het Parque verwijderd zijn. Gaan we natuurlijk rennend doen. Achteraf blijkt dit voor ons het mooiste gedeelte van de route. Want hoe indrukwekkend en groots het Parque ook is. Het is ook toeristisch. Hier kunnen we niet aan ontsnappen omdat veel paden afgesloten zijn vanwege ijs en sneeuw. De GR 11 kruist overigens ook weer ons pad. Even dromen we weg… Hoe zou het zijn als we deze hele route met z’n drietjes lopen met rugzak en tentje? Vandaag leggen we 24 kilometer af met wat minder stijging. Het is hier ook weer reusachtig mooi. De Canyons blijven voor ons echter de topper van deze week, of zelfs van de reis tot nu toe.
Trailers opgelet!
De trailtrip die wij deze week gemaakt hebben is absoluut een aanrader. Overal op de route stikt het van de prachtige, goed bewegwijzerde wandel/trailroutes die naar je wens kort en heel lang te maken zijn. Van plaats naar plaats met de auto wordt je bovendien echt verrast met prachtige uitzichten. Alleen wel overdag rijden :-). Wil je meer weten over de route, mail ons dan. Vinden we erg leuk.
Madrid
Door onze actieve week trailen en touren, was ik ’s-avonds te moe om te schrijven. Daarom lopen we een beetje achter. Inmiddels zijn we alweer aanbeland op een camping 12 kilometer onder Madrid. En je raadt het denk ik al. Gisteren zijn we op onze hardloopschoenen richting de stad gegaan. Uiteindelijk hebben we spontaan 46 kilometer gelopen. Ik praat jullie snel bij over deze sportieve stadsdag… Hieronder eerst nog even terugblikken op onze actie in Alquezar.
Comment