december 22, 2015
Stranden in Gap
Tijdens onze week in de bergen bij Embrun leefden we in een aanzichtkaart. Talrijke witte bergtoppen steken fel af tegen strakblauwe luchten afgewisseld met groene, ranke dennen die de lucht willen raken. De ondergaande zon zorgde iedere avond voor een prachtig schouwspel. Ons geluk kon deze week niet op. Onze dagelijkse bezigheden bestonden uit wandelen, rennen, picknicken, zonnebaden, badderen in de koude riviertjes, mediteren en yoga. En dat allemaal in de meest prachtige natuur.
Alweer geschaafde knieën en handen
Iedere dag werden onze tochten langer, met als hoogtepunt de zaterdag. Vanuit Les Gourniers gingen we Parc National des Écrins in om een pittige wandeling te maken. De kloof in met veel hoogtemeters. Wat een topdag! In natuur die je nietig doet voelen. En je doet realiseren dat je er één mee bent. Jeroen wordt overigens iedere dag sneller en fitter. Zeker vandaag heb ik moeite om hem bij te houden. Dit bijtertje wil zich echter niet laten kennen. Op de terugweg is het vooral bergafwaarts en Jeroen stelt voor om te gaan rennen Ja, zin in! Nog geen 500 meter verder lig ik echter languit op het grindpad. Shit, weer handen en knieën kapot. Komt me bekend voor! Moet een val me nu weer afremmen? Door mijn enthousiasme wil ik nog wel eens vergeten te luisteren naar de signalen van mijn lichaam. De boodschap is echter helder en neem ik serieus. De volgende dag heeft Jeroen alweer zin om te rennen. Man, waar haalt hij opeens al die energie vandaan? Ik besluit alleen op pad te gaan. Rustig te wandelen en veel tijd te nemen voor fotografie, yoga en meditatie. Beiden komen we einde van de middag helemaal voldaan bij de camper terug…
Nieuwe routine
Na deze ‘aanzichtkaart-week’, rijden we op zondagavond naar Gap voor wat al onze nieuwe routine blijkt. Zo’n 6 dagen zingen we uit met onze voorraden en kunnen we wild kamperen. Water is hierbij het kritieke punt. Op dag 7 bezoeken we een stad om onze voorraden weer aan te vullen. Het plan is om hierna door te touren richting Carcassonne en omstreken. De kerstdagen willen we besteden aan het bezoeken van enkele kathedralen van de katharenroute. De Katharen vormden een spirituele groepering die actief was tijdens de late Middeleeuwen vooral in het Zuiden van Frankrijk. Hun gedachtegoed was gnostisch van aard. Zowel Pierre Rooijmans, waar Jeroen 1 jaar de opleiding Spirituele Therapie gevolgd heeft, als Tim Freke hebben ons nieuwsgierig gemaakt over de gnostiek. Ik hoop jullie er in het volgende blog meer over te kunnen vertellen.
Zo gezegd, zo gedaan
Op maandagochtend beginnen we met vuil water lozen op de camperplaats en schoon water bijtanken. Daarna nemen we alle tijd om biologische producten te vinden in de supermarkt. Daar blijft mijn hartje sneller van kloppen. Nog even een espresso in het plaatselijke barretje, tanken, dan kunnen we op weg naar Carcassonne. Als ‘twee blije eikels’ doen we alle klusjes. We zingen en zoenen er veel bij :-). Bij het tankstation aangekomen trekt Jeroen opeens wit weg… Oei!! Wat blijkt, tankdop is bij de vorige tankbeurt langs de snelweg blijven liggen. We blijven allebei zen. Gek genoeg ben ik blij dat ik niet diegene ben die ‘m heeft laten liggen, vergeetachtig als ik ben. Doemdenken over ‘wat had kunnen gebeuren’ heeft geen zin en doen we dan ook niet. ‘Denken in oplossingen’ wel. Schildertape is dit keer écht geen optie. Dus weer op naar een garage!
Geluk bij een ongeluk
Gap is een grote stad. En ook de gastvrijheid bij de garage kunnen we dit keer een voldoende geven. Na wat bombastisch armzwaaien en gebrekkig Engels van de verkoper blijkt dat de tankdop besteld moet worden. De beste man verzekerd ons dat de tankdop morgenochtend tussen 10 en 11 uur binnen is. Let’s hope so.
Het leven mag een tandje langzamer
Op doorreis door Gap een week eerder hadden we deze stad geen bezoek waardig geacht. Wat een geluk het is dat we hier gestrand zijn, realiseren we ons een uurtje later. Slenterend door het oude centrum vergapen we ons aan de prachtige ‘Anton-Pieck-achtige straatjes’ met mondaine traiteurs, chocolatiers en de meest hippe koffiebarretjes. Hier zijn we allebei dol op! De kerstmarkt is al open én gezellig. Einde middag drinken we natuurlijk een glühwein samen met de plaatselijke bevolking. We komen helemaal in kerstsferen! Wat een heerlijke tegenhanger van al die sportieve prestaties in de bergen. Het verliezen van de tankdop brengt ons een overdadige rustdag! De moraal van dit verhaal is ons ook wel duidelijk… We reizen ongemerkt toch nog in een hoge versnelling. Het leven mag een tandje langzamer. Nu duimen dat de tankdop dadelijk binnen is….
Comment