november 6, 2022
NIVEA
‘Jij trekt je met dat hele Niet Doen terug uit de wereld’.
Waarom help je anderen niet?’.
Dat was vorig week een reactie van iemand die heel dicht in mijn hart woont.
Ze had al mijn Niet Doen stukjes gelezen en kreeg het idee dat het Niets Doen betekent.
In mijn ogen reageerde ze heel fel en keurde ze me af.
Wat had ik nu graag willen zeggen dat ik heel kalm, in Niet Doen stijl, reageerde en vroeg:
‘Wat lees jij dan in mijn stukjes?’
‘Hoe interpreteer jij mijn woorden?’
Zodat we open in gesprek waren gegaan met elkaar.
Maar helaas! Ik voelde me aangevallen en ging met boosheid in de verdediging.
Ik voelde mijn wangen rood worden, mijn hart bonkte tegen mijn borstkas en ik realiseerde me dat ik in een stressrespons geschoten was, waarin we 3 opties hebben:
• Vluchten
• Bevriezen
• Vechten
Dat laatste deed ik dus.
En bij een stressrespons schieten we in ons reptielenbrein.
Dat ons klaarmaakt voor de aanval door veel adrenaline te produceren.
In zo’n stressrespons worden ook alle activiteiten die niet belangrijk zijn bij gevaar, zoals je spijsverteringsstelsel en je immuunsysteem, stilgelegd. Ik moet eerst dit overleven!
De verbinding met de neocortex, waar intelligente functies zoals logica, ratio en creativiteit wonen, is dan ook tijdelijk verbroken.
Op dat moment zat er voor mij niets anders op dan even uit de situatie stappen om mijn stressrespons te laten bekoelen door mijn lichaam helemaal uit te schudden.
Dieren doen dit ook na een werkelijke stresservaring waarbij ze achternagezeten zijn.
Dit loslaten is erg belangrijk, weet ik uit ervaring uit mijn burn-out verleden. In deze periode was mijn stressrespons zo vaak geactiveerd en niet opgeruimd dat het zijn weerslag had op mijn mentale en fysieke gezondheid.
Later die middag kreeg ik gelukkig nog een kans om beter uit te leggen waar Niet Doen over gaat. Niet Doen gaat onder andere over in verbinding blijven.
Ben ik in staat nieuwsgierig te blijven, wat de ander ook zegt?
Mijn dierbare gesprekspartner zegt opeens: ‘aha, NIVEA’.
‘NIVEA?’, vraag ik.
‘Niet Invullen Voor Een Ander’, zegt zei.
‘Ja, precies dat’.
En we zijn weer verbonden.
Even later blijkt in het gesprek dat wat ze gezegd heeft eigenlijk niet zoveel met mij te maken had, maar veel meer met pijn die er op dat moment bij haar zelf speelde. Als een doorgebrande stekker baalde ik dat ik niet open had gestaan voor haar pijn.
Gelukkig mag ik zelf ook blijven leren in Niet Doen en zal dit voorval mij zeker helpen om uit boosheid te blijven omdat het slecht is voor de verbinding met anderen en slecht voor mijn eigen gezondheid.
Comment