april 15, 2016
Lonesome running
Na de 50km trail Serra da Lousa is het officieel. We zijn trailrun-junkies. Met nog nabibberende benen sloeg het hoofd alweer op hol met het volgende, wilde trailplan. Vanaf Pedrogao Grande (waar we nu toch al zo’n 6 weken wonen) loopt namelijk de lange-afstands-trail GRZ over 175km naar Constancia. Als we deze trail nu eens in 6 etappes hakken? Iedere dag mag één van ons trailen. Op je ‘niet-trail-dag’ rijdt je met de camper naar het eindpunt van de etappe. Een fantastisch idee, vind je ook niet? En zo begon Jeroen op zondag 27 maart aan de eerste etappe. Op vrijdag 1 april finishte ik in Constancia. Zaterdag rustdag. Op zondag Trilhos do Almourol als ‘kers op de taart’.
On the move
Iedere dag mag één van ons tussen de 25 en 35 kilometer genieten van heuvel op, heuvel af. Met constant weidse vergezichten over de rivier Zezére. Langs pietepeuterige dorpjes, vrolijk bebloemde bermen en zingende watervallen in de ban raken van de natuurlijke leegte. En oh, wat hebben we dat nodig deze week. Zoals je dadelijk leest. Mistige, vrieskoude ochtenden. Felle zonnestralen in de middag. Afgewisseld met striemende hagelbuien en stortregens. Het weer zorgt ervoor dat ons decor op alle manieren belicht wordt. Bij iedere stap ‘aarden’ we meer en meer.
Vuurspuwende draken
Lonesome-running zet ons letterlijk op ‘eigen benen’. Elke dag komt één van ons terug met kraakheldere plannen over zijn of haar eigen reizende werk-toekomst. Tegelijkertijd maakt dit onderhuids bang over ‘ons’. Eerlijk praten hierover durven we niet. Waardoor de bodem van onze 12 vierkante meter woonruimte begint te bestaan uit eieren. IJzige, onbreekbare stiltes zijn het gevolg. Woensdagochtend barsten de eieren! In ons worden twee lichtgeraakte, vuurspuwende draakjes geboren. Hooglopende ruzies tot vrijdagochtend aan toe. Totaal ongekend voor ons. In de woorden van Vera Helleman. ‘Het stof wat nog op ons beiden hart rust mag eraf geblazen worden om elkaar en onszelf beter te leren kennen’.
Wrijving geeft glans
Na het vuurspuwen volgt opluchting. Nu is er ruimte voor een openhartig gesprek. Jan Kortie omschrijft ‘onze uitdaging’ prachtig in zijn boek ‘jouw ziel wil zingen’. We waren teveel aan het afstemmen. Dit lijkt heel liefdevol, dienstbaar en sensitief. Maar is acteren vanuit angst. We durfden niet volledig ons ware zelf te laten zien aan elkaar. Bang om elkaar te verliezen. Harmonie betekent echter niet jouw geluid aanpassen aan dat van de ander. Maar je eigen unieke geluid laten horen. Een vogel hoort te zingen zoals die gebekt is. Volledige eerlijkheid en elkaar aanmoedigen in onze eigen passies. Die eed hebben wij nu naar elkaar afgelegd. Omdat we in één camper op weg zijn mag dit betekenen dat onze wegen soms even scheiden. Sinds we elkaar volledig de ruimte hebben gegeven voor onze eigen ontwikkeling is de grote paradox dat we niets liever dan samen zijn.
Hoofd en hart vrij bij Trilhos do Almourol
Wat een bewogen week! Zowel fysiek als emotioneel. Hoofd en hart zijn gelukkig weer vrij op het moment dat we zondag’s aan de start staan van Trilhos do Almourol. Jeroen koos voor de 41km. Ik voor de 27. Blijgemutst rennen we onze eigen koers. Bij de finish vallen we in elkaars armen. Laten een traan en bestellen een welverdiend koud biertje…
PS: wil je meer weten over trail GRZ. Bel of mail ons. We horen je graag! sandra@letsbundl.com of +31627095274.
Comment