december 24, 2015
Kasteelleven Carcassonne
Precies om 11 uur dinsdagochtend stonden we, fingers crossed, bij de garage. Yessss! Nieuwe tankdop is binnen en past. Kosten vallen met € 20,= ook reuze mee. Blij gemutst gaan we ‘en route’. Bij het vallen van de avond doemt la Cité de Carcassonne, vakkundig uitgelicht, op voor onze neuzen. Zeer content met onze overnachtingsplek, turen we vanuit ons zithoekraam richting het imposante bouwwerk. We dromen al een beetje weg naar de Middeleeuwen…
In de mist
De volgende ochtend steken we al vroeg ons hoofd uit het slaapkamerraam. Het kasteel is grotendeels in mist gehuld. De perfecte ambiance voor een mystiek bezoek. Bij het dwalen tussen de immense kasteelmuren, krijg ik een gevoel van onbehagen. We spreken vragen naar elkaar uit. Hoe heeft alles de tand des tijds kunnen doorstaan? Hoeveel gruwelijke gevechten hebben zich hier afgespeeld? Hoe was het leven binnen deze muren? Wie waren de Katharen? Welke rol speelde de katholieke kerk? Onze honger naar de historie is gewekt. Even later bij de koffie kunnen we onze drang om te googlen niet bedwingen. Lang leve onze tijd! Zeker als we ontdekken dat hét boek over ‘de katharen’ van Bram van Moerland ook als ebook te koop is. Ik bedenk me geen moment. Twee handelingen later ben ik al verdiept in zijn tekst…
Op de hardloopschoenen
Geïntrigeerd door alles wat we gezien en gelezen hebben, over de vesting maar ook over marathon de Carcassonne en de Grand Raid, kriebelt het om de hardloopschoenen aan te doen. En op deze manier de stad opnieuw te ontdekken. Inmiddels is het stralend blauw. Eerst een lange tocht langs de waterkant van L’Aude. We komen op de GR78 die naar Compostella leidt. Zullen we doorlopen? Nee, we keren weer richting de oude stadsmuren. Wat dit keer helaas een totaal andere beleving geeft. Vanochtend was er nog geen enkele andere toerist te zien. Nu is het er vol van… Gelukkig hoor ik opeens het prachtige geluid van een handpan. Wow! De indringende klanken resoneren met alle cellen in mijn lichaam en brengen me weer helemaal terug naar de betovering van de ochtend.
Joie de Vivre
Ook al zijn er nog zoveel stijlvolle restaurantjes, voor het avondeten duiken wij maar wat graag weer ons eigen huisje in. De aantrekkingskracht voor het kasteel blijft echter springlevend. Tegen achten treden we voor de 3de keer binnen. De straatjes zijn weer verlaten. De antieke lampen geven geheimzinnige lichtbundels. Grote vleermuizen scheren over de stad. Ons bezoek krijgt iets aangenaam spookachtigs. Overdag hebben we een cosy wijnbar gespot. Ons idee is om hier, onder het genot van een goed glas, verder te kletsen over wat het katharisme inhoudt en hoe het ons raakt. Enkele ons aansprekende teksten van de katharen, die ik haal uit het boek van Bram zijn o.a.: ‘Sta op en her-inner jezelf. De spirituele opstanding bestaat eruit dat je jezelf herinnert als een vrij mens, die op eigen kracht in staat is tot liefde. Het woord ‘gnosis’ is verwant aan het Engelse ‘to know’. De gnosis is een innerlijk weten. In elke mens schuilt een goddelijke vonk’. De gnostiek is dus geen geloof maar een spirituele traditie…….’ De wijnbar blijkt echter ongezellig leeg. We besluiten door te wandelen naar de nieuwe stad. In de Ierse pub worden we hartelijk ontvangen door de barman die voorstelt om het speciale kerstbiertje te drinken…. Kasteelbier! Tijd om op een bourgondische manier het kasteelleven te herbeleven… Proost!
Comment